Ortadoğu, ABD ve bazen peşindeki İngiltere gibi takipçilerinin at koşturduğu bir alan. At koşturmak şüphesiz eski bir deyim. İzah etmek için şöyle demeli: Ülkeleri, mezhepleri, etnisiteleri birbirine kırdırarak, kan deryasına, milyonluk insan cesetlerine dönüştürdüğü koca bir coğrafya.
Fotoğrafı tam görmeyenler, ellerinde vida, kerpeten vb. gibi tamir aleti çantalarıyla coğrafyaya yaklaşanlar, ancak bu kırdırma politikasının parçaları olabilirler. Bölge ülkelerinin kendilerine ait büyük bölgesel, coğrafik bir planı programı yoksa, emperyalizmin programları altında ezilmeye mahkûmlar.
Bölgenin geçmişinden çıkartılabilecek en önemli ve büyük ders budur. Ortadoğu’da tüm olanlardan olumsuz etkilenen Türkiye için de tamamen geçerli bir derstir bu.
Doğru mu değil mi?
Büyük güç ne yapıyor? Bölgenin dini ve kavimsel tüm birimlerini birbirine düşman ediyor, kırdırıyor, birlikte yaşayamaz hale getiriyor. Doğru mu?
Ve yoksullaştırıyor, ülkelerin kendi kültürel, ekonomik, bilimsel gelişimlerini bozuyor, atılım yapmalarını engelliyor, uygarlaşmalarına set çekiyor. Doğru mu?
Biz ve bölge ülkeleri, emperyalistlerin bu projesini boşa çıkartacak kendi büyük projelerini koymadıkları sürece, kendilerine çizilen kaderi yaşamak zorundalar.
Bir yırtıcı vahşi gelecek, ben bölgeden 22 yeni devletçik çıkartacağım diyerek plan ve programını uygulamaya koyacak, kurbanlık koyun gibi yatıracak ve bıçağıyla boğazlayacak. Durum budur.
Bakmayın siz Afrin’e, milliyetçilik damarlarını kabartmalarına, bu iktidar da bu planın bir parçası olarak geldi bugüne kadar. BOP projesinin ortağı olmaktan bahsediyorum.
Parçalanmaya karşı birleşmek
Sizi parçalamak mı istiyorlar, hayır birleşeceksiniz.
Sizi mezhepsel ve etnisite olarak birbirine düşürmek mi istiyorlar, hayır dost olacak, kardeşlik ve sevgiyi göklere çıkartacaksınız.
Dayanışacaksınız, birlikten güç, proje, akıl, teknoloji, ekonomi çıkartacaksınız.
Büyük düşüneceksiniz! Emperyalizmin projesini boşa çıkartacak ortak büyük projeleri, büyük barışı hedefleyeceksiniz.
Ne yazık ki, her koyun kendi bacağından asılır anlayışı, emperyalizmin gerçekten de her koyunu kendi bacağından büyük kancalara asıp derisini yüzme, etini budunu ayırmasıyla sonuçlanıyor.
Büyük bir beyinden yoksunluk
Ortadoğu’nun bu haline bakanlar, akıllarına sadece savunma – askeri işbirliklerini getiriyor. Bölge ülkeleri arasında (Türkiye, İran, Irak, Afganistan) en önemli işbirliği Sadabad Paktı ile atılmıştı (1937). Coğrafya Atatürk gibi bir büyük beyin insan çıkartamadı! Bu pakt bazı sorunları çözdü ama daha büyük projeye evrilemedi. İngiltere vb. gibi ülkelerin de dahil olduğu son CENTO Paktı, Batı’nın Rusya karşısında askeri savunma anlaşmasıydı!
Burada askeri ittifaktan değil, büyük bir ekonomik, sosyal, bilimsel ve teknolojik işbirliğinden bahsediyorum. Avrupa Birliği’ni düşünün. Sorunları olmasına rağmen.
Türkiye ve İran buna öncülük edebilir. Irak ve Suriye’yi de kapsayan yeni bir anlayış. Coğrafya içindeki devletlerin bugüne kadar küçük kişisel ve felaket getiren çıkarcı yaklaşımlarını silip atan, büyük projeler, güç birlikleri…
Küçük düşünenler, ya işbirlikçi ve yararcılıklarını öne çıkartıyorlar, ya da “İran mı, Şii mezhepçiliği yayma ve hegemonya peşindeki ülkeden ne olur” gibi, bugünün küçük politikalarına mahkûmiyetlerini dile getiriyorlar.
Ortadoğu’ya bütünsel bir barış, işbirliği ve dayanışma projesi olarak bakılmak zorunda. Gelin alışverişlerimizi kendi paralarımızla yapalım gibi, işe kenarından yaklaşımların bir geleceği olamaz.
Bölgenin kaderini değiştirecek büyük düşüncelere kafa yormalı insanlar.
Yoksa, emperyalizmin parçala kanını iç politikalarının aletidir, kurbanıdır herkes.
Türkiye’de bunu gören kimse yok mu?
