KEŞKE
Kimilerine göre devrim, kimilerine göre ihtilal veya kimilerine göre darbe olarak tanımlanan, 27 Mayıs 1960`ın 60. yılını anıyoruz.
Her zaman şunu deriz, keşke olmasaydı, keşke dikkat etseydin, keşke yapmasaydın. Aslında, söz konusu olan keşkeleri söylemeden önce dikkat etseydik, o keşkeleri çoğaltmayacaktık. İşte 27 Mayıs 1960 ihtilali de bunlardan birisi, yani KEŞKE olmasaydı.
Hiç kimse neden 27 Mayıs 1960 ihtilali, darbesi veya devrimi, ne derseniz deyin, neden oldu diye sormaz. Aslında sorar, fakat olayı kendi dünyası içinde değerlendirir. Tabi ki, Türkiye Cumhuriyeti tarihinde Başbakan ve iki bakanın idam edilmeleri kara bir lekedir. Bunun tartışması olmaz. Keşke idam edilmeselerdi ve evrensel hukuk içerisinde yargılansalardı.
27 Mayıs 1960 ihtilaline veya darbesine nasıl geldik, onu biraz açalım.
Türkiye Cumhuriyeti`ni kuranlar, Cumhuriyeti aynı zamanda Demokrasi ile taçlandırmayı istemişlerdir.Tek parti düzeni, yani devleti kuranların kurduğu Cumhuriyet Halk Partisi, ülkeye Demokrasi`yi getirmek istemiştir. İkinci Dünya Savaşı sona ermiş, Faşizim yenilmiş ve Avrupa ülkeleri yeniden Demokrasi`ye kavuşmuştu. İşte, birilerinin hep nefret ettiği İsmet İnönü, Türk Milleti neden Avrupa ülkelerinin gerisinde kalsın, benim halkımda Demokrasi`ye layık demiş ve çok partılı rejime geçmenin yolunu açmıştır.
Özgürlükler vadinde bulunan Demokrat Parti liderleri, iktidara gelenden sonra, muhaliflerini dikkate almamış, üniversiteleri veya kitle örgütlerini susturmaya çalışmıştır. Kendisine karşı olan herkesi susturmak istemiş, hapislere atmış veya ağır cezalarla cezalandırmıştır. Örneğin, Demokrat Parti iktidarında, bu ülkeyi kuranlardan birisi olan İsmet İnönü Kayseri`ye sokulmamıştır.
Keşke, 27 Mayıs olmasaydı ve keşke Adnan Menderes ve arkadaşları idam edilmeseydi. Fakat, 1960 ihtilalinden sonra iktidara gelenler, Menderes ve arkadaşlarının idamından ders çıkartmışlarmıdır? Bence, hiçmi hiç ders çıkarmamışlardır. 1961 Anayasası dünyanın en ileri Anayasa`larından birisiydi. Ne oldu, Süleyman Demirel bu Anayasa bu Millet`e büyük geldi dedi ve kendisine karşı olanları dinlemedi. Sonunda 12 Mart 1971 muhturası verildi, Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan idam edildiler. Neden, „Tam Bağımsız Türkiye“ dedikleri için.
12 Mart 1971 muhturasından ve idam edilenlerden de ders çıkartmadığımız için, 12 Eylül 1980 darbesi yapıldı. Türkiye`yi seven, savunan ve bağımsızlığını isteyen solcusu ve sağcısının üzerinden dozerler ile geçtiler. 12 Eylül 1980 darbesi, PKK gibi terör örgütünün doğmasını sağladı. Metris, Mamak veya Diyarbakır hapishanelerinde yapılan işgenceler unutulurmu.
Gelelim günümüze, AKP, üç Y ile, yani YOKSULLUK, YOLSUZLUK VE YASAKLAR ile mücadele etmek için kurulmuştu. Söz konusu olan Yoksulluk, Yolsuzluk ve Yasaklar ile mücadele ettimi, etmedi ve etmiyorda.
Ülkeyi daha fazla yoksullaştırarak, sadaka toplumu yaptılar.
Ülkede kendi yandaşlarını zengin ederek, yolsuzluğu desteklediler.
Kendisinden olmayan herkesi düşman ilan ederek, her muhalif görüşü yasakladılar ve yasaklamaya devam ediyorlar..
HDP tarafından düzenlenen bir eyleme katıldığı için, Bağlar Belediye Meclis Üyesi Gönül Aslan , 3,5 yaşında ki oğlu ile hapse atılıyorsa, 27 Mayız, 12 Mart veya 12 Eylül ihtilal veya darbelerinden hiçmi hiç ders çıkartmamışız ve halen 1960`ların kafası ile ülkeyi yönetiyoruz demektir.
Tekrar ediyorum, keşke 27 Mayıs 1960 ihtilali veya darbesi olmasaydı, Adnan Menderes ve arkadaşları adil yargılansalar ve idam edilmeselerdi.
Keşke, 12 Mart 1971 muhturası verilmese ve Deniz Gezmiş ve arkadaşları idam edilmeseydi.
Keşke, 12 Eylül 1980 darbesi olmasaydı ve onlarca gencimiz idam edilmese, Metris, Mamak veya Diyarbakır hapishanelerinde insanlar işgencelerde ölmeseydi.
Keşke bugün ki iktidar geçmişden ders alsaydı ve ülkeyi Özgürlük, Demokrasi ve Hukuk cenneti yapabilseydi.
Bu ülkeyi yöneten iktidarı ve muhalefeti akıllarını başlarına alsınlar ve bu Millet`e bir daha KEŞKE dedirmesinler.
