Bir bilen yok!
Bu Dünya’dan göçünce acaba neler oluyor?
Neden ağlıyoruz, kaybettiğimiz bir insanın arkasından?
Bilinmezlik insanları hep korkutmuştur.
Kimse geri dönmediğine göre, gittikleri iyi bir yer olsa gerek.
Toprak’dan hasıl olup, yine toprağa karışınca „Ruh“ bir yerlerde yaşıyor olmalı.
Vücut’lar tekrar toprak oluyor diye midir ki, açan çiçeğin mükemmel kokusu, yediğimiz ekmeğin enfes tadı, domatesin lezzeti onun için mi harikadır, yani sevdiklerimize hasretlikten, onların kokularına özlemden midir bu durum? Bilmiyorum!
Aysel Hanım güler yüzlü kapı komşum, eşi Mustafa Beyi yaklaşık on sene önce kaybetmiş, kızları Özlem, Aysun‘u ve biricik oğlu Aydın’ı bağrına basarak hayatın zorluklarına göğüs gerip, yaşamına renk katmış.
Bir sabah yavrusunun ölüm haberiyle sarsıldı. Anne ve babalar evlatları kendilerini adetlere göre defnedip, arkasından kuran okusun, mezarlarını ziyaret etsin isterler.
Allah’ım kimseye evlat acısı vermesin, hiç kimseye!
Güneşli bir Hamburg sabahı, yavrusu Aydın’ı dualarla toprağa verdik. Gelen arkadaş, eş, dost, akrabalarının “Aydın harika bir insandı, espirili, sevecen, güler yüzlü, dürüst, dost canlısıydı” fısıltıları duyuluyordu.
Kuzeni Birgül, eşi İsmail Yaman’la Bielefeld’den geldi. “Aydın’nın ruhu şad, mekanı cennet olsun, çoook güzel bir insandı, açık ve temiz yürekli, dost canlısı, tanıdıklarının baş tacıydı, insanları mutlu etmeyi severdi” dediler.
İsmail Bey yemekte Aydın ile güzel bir anısını anlattı: “Bir gün birisi karnı yarık yapsa da yesek dedim, kimseden ses çıkmayınca, Aydın ben sana yaparım dedi. Sevinçle ve özenerek malzemeleri alıp geldim. Aydın tencerede suyu kaynatıp patlıcan ve biberleri oldukları gibi içine atar atmaz, hop Aydın hooop diye seslendik ama işime karışmayın, ahçı benim deyince, sustuk. Onbeş dakika kaynattıktan sonra kıymayı da ekleyip, karıştırdı. On dakika sonra tepsiye boşaltıp fırına sürdü. Üzeri kızarınca yemek hazır diyerek servis yaptı. Biberin biber tadı vardı ama patlıcan lastikten farksız olduğu halde afiyetle yedik, yerken bizi seyreden Aydın’a ellerine sağlık, çok lezzetl olmuş deyince pırıldayan gözleriyle boynuma sarıldı ve yanaklarımdan öptü. İnsanları mutlu etmeyi çok severdi Aydın’ımız” dedi.
Geride kalanlar için hayat zor, kız kardeşlerinin kıymetli ağabeyi ve annesinin göz bebeği, meleği Aydın olmadan onlar hayatlarına katlanacaklar ki bu kolay değil. Aydın‘ın sevenlerine Allah’ımdan sabır, metanet, baş sağlığı dileriz. Unutmayın, biz her zaman sizin yanınızdayız.
Ruh bir yerlerde yaşıyor, terki diyar eden yalnızca vücut, vücut özüne dönüyor.
Allah’a emanetle
Rahime Sürücü
