Hamburg’un mütevazi gülen yüzü, Grup Mega’nın usta bağlaması İsmail Yılmaz ani gelen ölümüyle aramızdan sessizce ayrıldı.
Ali Akdemir/ELBE EXPRESS
Gönül Yılmaz’ın hayat arkadaşı eşi, İlknur, Aylin ve Gamze’nin sevgili babaları olan İsmail Yılmaz’ın bundan bir süre önce kalp rahatsızlığı geçirdiği belirtildi. İsmail Yılmaz’ın hastahane’de ölüm anına kadar hep yanında olan yakın arkadaşı Yaşar Kanaş, Yılmaz’ın iki gün önce düzenli gittiği spor yerinde aniden fenalaşınca, Eppendorf üniversite kliniği kalp cerrahi bölümüne kaldırıldığını ve burada yoğun bakıma alındığını, dün akşam saatlerinde ise ( 06.02.2019 ) yaşama tutunamayarak vefat ettiğini bildirdi.
HAMBURG’UN USTA BAĞLAMASI ARTIK YAŞAMIYOR
Yakın arkadaşı İsmail Yılmaz’ın ani ölümünden son derece üzgün görünen Yaşar Kanaş “İsmail çok candan samimi bir insandı. Erken ölüm ona hiç yakışmadı. Onun öldüğüne hala inanamıyorum. İsmail Yılmaz ile uzun yıllardır tanışıyordum. Sanki aynı aileden iki kardeş gibi birbirimize çok yakındık. Orkestramız Grup Mega’da, Zafer Karakaş, Ayhan Yörük, Sadık Bayram, Ayhan Yörük ve Hasan Kanak ile beraber sahne alıyorduk” dedi.
8 Nisan 1966 yılı Tunceli/Pülümür doğumlu, Almanya ikinci kuşağa mensup, koyu bir galatasaray taraftarı olan İsmail Yılmaz’ın beklenmedik ani ölümü başta ailesi olmak üzere, yakınlarını, arkadaşlarını, müzik camIasını derin bir üzüntüye boğdu. Uzun yıllar Yaşar Kanaş, Ayhan Yörük, Ayhan Kına (O’da artık yaşamıyor),Hasan Kanak, Diyap Gökduman ve diğer müzisyen arkadaşlarıyla aynı sahneyi paylaşan İsmail Yılmaz için bugün ( 7 Şubat Persembe günü ) saat 15:00’de, Nobistor 33, 22767 Hamburg/Altona adresinde bulunan Cem evinde, taziye töreni düzenlenecektir.
ÖLÜM, ADIN KALLEŞ OLSUN
Günler ağır, günler zorlu geçiyor. Günler ölüm haberleri ile geliyor. Gün geçmiyor. Hüseyin Avni Dede’nin “Ölüme çare buldum / İnsanları sevmek / Hiç ölmemektir” dizelerine inat, çaresizlikleri yaşıyor, dostları birer birer yitiriyoruz.
Kimi oğlumuz, kimi kardeşimiz, kimi ağabeyimiz, kimi babamız, kimi anamız. Cenaze törenlerinde arkadaşlarımızın resimlerini takıyoruz, dünya ağırlığı hüzünle yakalarımıza. Alamadı hıncını ölüm bir kardeşimize geldi ardından.
“Harman zamanı/güneşe soyunur gibi saflardan / akıverirler ölüme / bir mektup, bir resim / bir söz bile demeden”.
” Yıllar ne kadar kısa ne kadar uzundur yaşanan gün./Ne yazılır / aşkın günlüğüne / talan bir ömrün / sonunda. Resimlerde kalmış, şafak türkülerinde ak bir bulut iner dağların mor eteğine, gözler yıldızlar kadar uzak. Yanlızlığın kendisi türkülerde, efkar basar gönüllere, hüzünlerde gül sağılır, mendil sallanır, el sallanır, tüm zamanların ölümsüz bağlamalarına Dersimin yiğit çocuğu, sahnelerin mütevazi insanı İsmail Yılmaz’a”
DOĞDUĞU TOPRAKLARDA MUNZUR’UN SUYUNDAN İÇME ŞANSINA SAHİP OLAN GÜZEL İNSAN GÜLE GÜLE!
Sanırım kendisini yakınen tanıyan benim gibi, ailesi, yakınları, dostları, Hamburg ve çevresinde kendisiyle aynı sahneyi paylaşmış müzisyen arkadaşları, kameramanlar, salon sahipleri de İsmail Yılmaz’ın bu aniden aramızdan anlamsız ayrılışına mana veremiyordur.
Yıldızlı gecelerde, gece yıldızlarına ve gece anlatıldığında sevda/hasret türküler söylendiğinde, yanık bir bağlama sesi duyulduğunda, hep sen gözükeceksin, hem sen anımsanacaksın gözlerimizin derinliklerinde..
Devrin Daim, Işıklar Yoldaşın olsun…
