30 yıl önce Naziler tarafından katledilen Ramazan Avcı, yoğun katılımcıyla aynı adı taşıyan ‘Ramazan Avcı Platz’ ta anıldı.
ELBE EXPRESS/HABER MERKEZİ
Almanya’nın Hamburg kentinden bundan 30 yıl önce neonaziler tarafından dövülerek katledilen Ramazan Avcı için bir anma töreni yapıldı. Ramazan Avcı İnisiyatifi(RAI) tarafından organize edilen törene Ramazan Avcı’nın aileside katıldı.
Landwehr tren istasyonu yakınındaki Ramazan Avcı Platz’da yapılan anma soğuk havaya rağmen yoğun katılımla gerçekleşti.
HAMBURG TRENLERİNE “TÜRKLER DIŞARI” ÇIKARTMALAR YAPIŞTIRILDI
RAI adına konuşan avukat Ünal Zeren “Ramazan Avcı bizim için diğer tüm ırkçı şiddet kurbanlarının bir nevi temsilcisidir. Ramazan Avcı’nın katlinden beş ay önce 24.7.1985’de Langenhorn semtinde duvarcı Mehmet Kaymakçı üç aşırı sağcı tarafından öldürüldü. Gece yarısı bir lokalden çıktıktan sonra kendisini takip eden üç ırkçı dazlak, Hohe Liedt sokağında Mehmet Kaymakcı’ya saldırdı. Irkçılar, bayılana kadar dövdükleri Kaymakçı’yı sürükleyerek, Kiwittsmoor Parkı’ndaki ormanlık alana taşıdılar. Orada baygın olan Kaymakcı’yı kafasına 50 kilo ağırlığında bir beton blok bırakarak, onu öldürdüler. Bu cinayetten bir hafta önce Hamburg trenlerine sayısızca “Türkler dışarı” sloganı içeren çıkartmalar yapıştırılmıştı. “ dedi.
2010’A KADAR UNUTULDU
Acılarının hala dünkü gibi taze olduğunu söyleyen Ramaza Avcı’nın eşi Gülüstan Avcı şöyle konuştu: “Hayatımda yaşadığım en acı günün üzerinden bugün 30 yıl geçti. Ramazan’ın evden son çıktığı günü asla unutamam. “Yarım saat sonra gelirim” diye ayrıldı evden. Otomobili satacak, onun parasıyla bir, kaç gün sonra dünyaya gelecek oğlu için bebek yatağı alacaktı. Haftalardır baba olmanın heyecanıyla yaşıyordu. Ne o oğlunu, ne de oğlu onu gördü.
İnsanlık düşmanı ırkçılar baba-oğlun birbirlerine tanımasına izin vermediler. Oğlum, hayatında bir kez olsun “baba” diyemedi. Oğlum bir, kaç gün sonra 30 yaşına basacak. Adını taşıdığı babası cinayetten sonraki ilk bir, iki yıl hariç 2010’a kadar unutuldu. Hiç bir şey, hiç bir kimse ne onu, ne de bizi hatırladı. Ta ki, Ünal Zeran ve arkadaşlarının Ramazan-Avcı İnisiyatifi kurup, benimle bağlantıya geçmelerine kadar. İnisiyatifin çabalarıyla cinayetten hemen sonra talep edilen ama daha sonra unutulan Ramazan’ın adının burada bir yere verilmesi fikri hayata geçirildi.
Onlarca yıl buraya gelmeye, buradan geçmeye cesaret edemiyordum. Çünkü “Landwehr” bana Ramazan’ı kaybedişimi, hatırlatıyor, kalbimi sızlatıyor, büyük acı veriyordu. Nihayet 2012’de bulunduğumuz bu alana Ramazan’ın adı verildi. Onlarca yıl uğramaya cesaret edemediğim Landwehr’e 2010’dan beri oğlumla beraber düzenli olarak geliyor, anıt taşın yanına Ramazan’ın çok sevdiği gülleri bırakıyor, onunla sohbet ediyorum. Çok iyi biliyorum; o beni duyuyor ve görüyor. Bu meydan ırkçılığa karşı bir sembol, ırkçılığın toplumu tehdit edici boyutunun sembolüdür. Buradan geçen ve anıt taştaki yazıyı okuyan herkes, bir anlığına bile olsa ırkçılık tehdidi hakkında düşünecektir. Belki de Ramazan’ı öldüren, ve bir, kaç yıl hapis cezası çektikten sonra tekrar salıverilen katilleri, eşleri, çocukları ve arkadaşlarıyla buradan geçiyordur. Onlar için de bu meydan vahşi cinayetleriyle devamlı yüzleşeceklerini, hapisten çabuk kurtulmalarına rağmen toplum ve insanların vicdan hapsinden asla kurtulmayacaklarının simgesidir. Unutmak yok, unutturmak yok.
Başta Mölln’de babaannesini, ablasını ve kuzenini kaybeden, kendisi de ağır yaralanan İbrahim Arslan, NSU terör örgütü tarafından kardeşi Süleyman Taşköprü öldürülen Osman Taşköprü olmak üzere buraya gelerek, mesaj göndererek acımızı paylaşan ve dayanışma gösteren herkese teşekkür ediyorum. “
MANEVİ BABAMI KAYBETTİM, YERİNE KİMSEYİ KOYAMADIM
Ramazan Avcı’nın Türkiye’den gelen yeğeni Serpil Sezen “ Dayımın acımasız bir şekilde öldürüldüğü bu yerde bulunmak insanın içini acıtıyor. Ama sizlerin duyarlı davranışları ve emekleri sayesinde sevgili dayının adının yaşatılması için isminin bu caddeye verilmesi acımızı dindirmese de bir nebze teselli etti. Ateş düştüğü yeri yakıyor elbette. Dayım benim manevi babamdı 30 yıl önce dayımın ölümüyle yaşadığım o şoku uzun yıllar üzerimden atamadım. Nasıl atabilirdim ki daha bir gün önce telefonla konuşmuştum. Aile dostlarımız türkiye ye izne gelicekti. Dayım onlarla birlikte bana birşeyler alıp gönderecekmiş. Evet almış, göndermiş, ölümünden sonra elime geçti aldıkları 1 kalem ve 1 ayakkabı….. Ben manevi babamı kaybettim ve onun yerine de kimseyi koyamadım. Allah hiç bir yuvayı eşsiz hiç bir evladı da babasız yalnız büyümek zorunda bırakmasın. Benim kuzenim babası sevgisini tatmadan, hiç yaşamadan büyümek zorunda kaldı. Benzer cinayetlerin işlenmemesi, tekrar yaşanmaması için gerekli önlem ve tedbirlerin alınmasını talep ediyoruz. “ diye konuştu.
Anma töreni katılımcıların Ramazan Avcı için saygı duruşu ve anıtına çiçek bırakılmasıyla son buldu.
