Türk basın tarihinin en iğrenç yazılarına imza atan Sabah yazarı Engin Ardıç, 10 Kasım günü de geleneğini sürdürdü. Sözde çocukluğundaki 10 Kasım’ları anlatan Ardıç, “Gülmek yasaktı” başlıklı yazısında “10 Kasım 1958 günü törende güldüğüm için ihtar cezası aldım. Sonra bir daha hiçbir 10 Kasım töreninde gülmedim ama ağlamadım da. 10 Kasım günleri gülmek yasaktı, ağlamak makbul sayılıyordu. Yalnız o değil. Okul bahçesinde bütün gün ‘üzgün üzgün dolaşmakla’ yükümlüydük” ifadelerini kullandı. Rezilliğin dip noktasını ise yazısının sonlarına bıraktı:

“Eğlence yerleri de kapalıydı.

Tiyatro, sinema, gazino, her yer.

Çemiş taşra belediyesi mantığıyla, tiyatro ile gazino arasında da bir fark gözetilmiyordu. Hani ahlak zabıtasının kasabaya gelen her tiyatro topluluğundaki kadın sanatçıları ‘muayeneye tabi tuttuğu’ yıllar… Genelev de kapalı mıydı, çocuktum, bilmiyorum.”

Ardıç’ın mide bulunduran yazısı büyük tepki çekti. Sosyal medyada gündem oldu.

Türk basın tarihinin en iğrenç yazılarına imza atan Sabah yazarı Engin Ardıç, 10 Kasım günü de geleneğini sürdürdü. Sözde çocukluğundaki 10 Kasım’ları anlatan Ardıç, “Gülmek yasaktı” başlıklı yazısında “10 Kasım 1958 günü törende güldüğüm için ihtar cezası aldım. Sonra bir daha hiçbir 10 Kasım töreninde gülmedim ama ağlamadım da. 10 Kasım günleri gülmek yasaktı, ağlamak makbul sayılıyordu. Yalnız o değil. Okul bahçesinde bütün gün ‘üzgün üzgün dolaşmakla’ yükümlüydük” ifadelerini kullandı. Rezilliğin dip noktasını ise yazısının sonlarına bıraktı:

“Eğlence yerleri de kapalıydı.

Tiyatro, sinema, gazino, her yer.

Çemiş taşra belediyesi mantığıyla, tiyatro ile gazino arasında da bir fark gözetilmiyordu. Hani ahlak zabıtasının kasabaya gelen her tiyatro topluluğundaki kadın sanatçıları ‘muayeneye tabi tuttuğu’ yıllar… Genelev de kapalı mıydı, çocuktum, bilmiyorum.”

Ardıç’ın mide bulunduran yazısı büyük tepki çekti. Sosyal medyada gündem oldu.