Dünya Şiir Hareketi (İngilizcesiyle World Poetry Movement/WPM) 2011’de Colombia’nın Medellin şehrinde, bu şehrin adını taşıyan uluslararası şiir festivali sırasında, bütün kıtalardan ve pek çok ülkeden, aralarında benim de bulunduğum 37 şair tarafından kuruldu… (https://www.wpm2011.org sitesinden bu hareketin kuruluşu ve o günden bugüne etkinlikleri konusunda bilgi edinilebilir.)
Yine aralarında olduğum on kadar eşgüdüm kurulu üyesi yaklaşık ayda bir, sadece bu amaçla oluşturulmuş bir internet bağlantısı yoluyla yaklaşık -ortak dil İngilizceyle- bir saat kadar söyleşiyor; şiiri (bu demektir ki insanı) ilgilendiren konuları değerlendiriyor, sonuçta da önümüzdeki günlerin ve ayların etkinlik hedeflerini ve programlarını kararlaştırıyoruz. (Bu bilgiler, yukarıda adresini bildirdiğim site yoluyla, sayısını tam bilmesem de, binlere, on binlere belki daha çok sayıda izleyiciye ulaşıyor.
Geçen dönemin en ilginç etkinliklerinden biri “Duvarsız Bir Dünya” hedefine yönelikti. Ülkemizdeki etkinliklerden birinin Gebze-Flormar fabrikasının dikenli tellerle kaplanmış kapı ve duvarları önünde gerçekleştirilmesi, yağmur altındaki bu etkinlikte direnişteki kadın işçilerin de şairlerle birlikte şiirler okumaları unutulmazdı. (Direnişin başarıyla sonuçlanmasında bu etkinliğin de çorbada tuz örneği de olsa katkısı olduğunu düşünüyorum.)
Şiir insanın olduğu her yerdedir. Öyle olmalıdır. İnsanın acıları, sorunları da bitmek bilmiyor. Güzel günler geliyor derken kötüleri de eksik olmuyor. Şu anda ülkemizde yaşanmakta olduğu gibi.
Dünya şairlerinin temsilcileri olarak önümüzdeki kasım-aralık etkinliklerini “Şiir ve Barış” kavramları üzerine planlamışken ülkemiz de yine bir savaşın içinde buldu kendini. Böylece bizler için daha da somutlaştı ve güncelleşti şiir ve barış konusu.
Savaş sözcüğü dilimizde “sav” sözcüğünden türetilmiş olmalı… Sanki savların, farklı görüşlerin karşılaşması, kapışması gibi… Oysa savaş öncelikle silahlı mücadele demektir. Burada konuşan savlar değil silahlardır. Nereden bakılırsa bakılsın, adı ne olursa olsun, savaş kötü bir şeydir. Acıdır. Ölümdür. Kandır. Yok oluştur. Yıkımdır. Vatanı savunmak için girilen savaş bile, haklıdır kuşkusuz, kaçınılmazdır, ama böyledir…
***
Dünya mutlak bir barışa ne zaman kavuşacak, kavuşabilir mi, kavuşabilecek mi?
Bu soruyu herkes kendi mizacına göre yanıtlayacaktır.
Kötümserin yanıtı kuşkusuz hayır olacak, iyimser ne kadar güç olsa da olumlu yanıt vermeye çaba harcayacaktır.
Ben iyimser taraftayım… Ama irdeleyici akılla… Elden geldiğince bilimden destek almaya çalışarak…
Bu konudaki düşüncem de özetle şudur:
İyilik ve kötülük mutlak olgular değil, süreçlerin ürünleridirler…
Fakat insan türünün bugün ulaştığı aşamada, bugün bu kavramlar mutlaklık kazanmıştır.
Örneğin, amaç, gerekçe ne olursa olsun, bir insanın bir başka insanı öldürmesi kötüdür.
En kaçınılmaz, en zorunlu olduğu durumlarda bile.
Böyle bir şeyin olmaması istenir, arzu edilir.
Barışın, dostluğun, iyiliğin olumlu kavramlar olduğunu ise akıl sağlığını yitirmemiş kimse yadsımayacaktır.
Öyleyse kötülük neden sona ermiyor?
***
Bu soruyu da bilim ve sanat (şiir) kendi alanlarından, kendi ölçüleriyle yanıtlayacaktır.
Bilim, kötülüğün çok büyük ölçüde kötü sistemin ürünü olduğunu gösteriyor.
Öyleyse kötülüğün kaynağı olan sistemden (adına ne dersek diyelim) para, hırs, sömürü düzeninden kurtulmak; (ve adına ne dersek diyelim) adil, eşitlikçi, insanlığın ve dünyanın bugününü olduğu kadar geleceğini de düşünüp kollayan bir düzen kurmak gerekiyor.
Bu olabilir mi?
Neden olmasın?
Sanat (şiir) ise insana, mutluluğun gözü doymaz bir tüketme hırsında, sınırsız bencillikte değil, sadelikte, alçakgönüllülükte, çalışkanlıkta, dostlukta, iyilikte, barışta olduğunu duyumsatarak onu hem kendi nefsindeki hem çevresindeki kötülüğe karşı güçlü kılacaktır.
Önümüzdeki iki ayda Dünya Şiir Hareketi ve Türkiye Yazarlar Sendikası öncülüğünde şairler, yazarlar, müzisyenler, tüm sanatçılar barış gösterileri, barışçı etkinlikler için kolları sıvayacağız…
