Mart ayında arkadaşım İsmet’le  Akdeniz’in incisi olarak da anılan Girit Adası’ndaydık. Hanya Havalimanı’nda arkadaşım Yorgo karşıladı bizi. Arabasıyla havaalanından evine doğru hareket ettiğimizde yol kıyısındaki kekiklerin kokusu arabanın içine kadar geliyordu. Zeytin ağaçları arasındaki bir yoldan 15 dakikakada vardık Yorgo’nun evine. Valizlerimizi bırakıp, eve çok yakın bir noktadaki Miço’nun Tavernasına gittik. Masaya hemen ev yapımı ekmek ve şarap geldi. Çeşitli salataların yanı sıra tavernanın girişindeki büyük mangaldan et de geldi masamıza. Yemeğin tadını çıkarırken kadehlerimizi insanların ve halkların kardeşliği için kaldırdık.

Ertesi gün arkadaşım İsmet, evin penceresinden Akdenizi ve Zorba filminin çekildiği Stavros Dağı’nı görünce heyecanlandı. Yorgo’nun zeytin ağaçları içindeki oldukça büyük taş evinin bir tarafı Akdeniz’e ve Stavros Dağı’na, öteki yüzü ise 2000 metre yüksekliği olan öteki karlı dağlara bakıyor. İyi bir kahvaltıdan sonra, hep birlikte Zorba dansıyla da anılan ve başrolünü Anthony Quinn’in oynadığı  Zorba filminin çekimlerinin büyük bir kısmının  yapıldığı Stavros Dağı ve koyu çevresini gezdik. Daha sonra eski bir manastırı ve bu manastırın şarap mahzenini gezdik.

Yılda ortalama 300 güneşli günüyle Avrupa’nın en güneşli adalarından birisi olanGirit , Yunanistan’ın  birinci, Akdeniz’in beşinci büyük adasıdır. Beyaz kumlu plajları ve ancak düş gibi koyları insanı denize ve dinlenmeye davet ederken, eşsiz dağ ve doğa manzaraları da insanı etkiliyor. Girit kültürü ve  tarihi de çok eski ve zengin. Biz de Girit’in doğasını ve dağlarını görmek için bindik Yorgo’nun arabasına. Yol boyunca, portakal, limon, avokado ve zeytin ağaçları gördük. Dağların yüksek noktlarında koyun ve keçi sürüleri gördük. Yaklaşık birbuçuk saat süren yolculuktan sonra 1200 metre yükseklikte başlayan Samaia Kanyon’una vardık. Yorgo bize Samaria Kanyo’nun ondört kilometre uzunlukta olduğunu ve Avrupa’nın en uzun vadisi olduğunu söyledi. Bu vadide mayıs ve ekim ayları arasında muhteşem bir doğa ve manzarayı izleyerek denize kadar yürüyebilirsiniz.

Samaria Kanyo’nunu gördükten sonra arabayla dağların arasından kıvrıla kıvrıla deniz seviyesinden 600 metre yükseklikteki Theriso Köyü’nde organik mazlemelerden yapılmış yemek yedik. Yemekten sonra yolun karşı tarafındaki turistik eşya satan mağazaya girdik. Mağazanın sahibi palabıyıklı Niko, hayatında ilk defa Türk gördüğü için hem heyecanlandığını hem de çok sevindiğini söyleyip, benimle hatıra fotoğrafı çektirdi. Ayrılmadan öncede bize Girit rakısı ikram etti, hepimiz bir ağızdan dostluğa deyiıp rakıyı bir dikişte içtik.

Akşam Hanya Limanı’nı ve eski Hanya şehir merkezini gezdik. Çünkü Hanya’da geçireceğiniz zamanın büyük bir bölümü burada olmalı. Sahil boyunca sıralanan tavernalar, şehrin merkezini görebileceğiniz deniz feneri ve ters istikamete doğru giderken yer alan liman ve kafeteryaların hepsi eski şehir’de bulunmaktadır. Ara sokakların birinde bie Cafede aperatif birşeyler yeyip, Yunan müziği dinledik. Şehirde dikkatinizi çekebilecek bir başka konu ise Hanya caddelerinin inanılmaz temiz oluşu biz Türkiyelilerin hemen dikkatini çekiyor.. Tabiki turistik bir yer olması nedeniyle normalden daha fazla özen gösteriliyor olabilir. Ama caddelerde ya da meydanlarda en ufak bir çöp veya sigara izmariti bulunmuyor!

Gezimizin son gününde Hanya Şehir merkezindeki eski iki camiyi ve eskiden hamam olan binaları gördük. Şehir merkezinden eve giderken Hanya doğumlu Yunanistan’ın çok önemli siyasetçesi ve eski Başbakanı, Eleftherios Venizelos’un bugün müze olarak kullanılan doğduğu evi gördük. Venizelos 1930 yılında eşi Elena ile Atatirk’ün çağrılısı olarak Ankara’ya gelmiş ve binlerce insanın sevinç gösterisiyle karşılanmıştı. Nedense bizim tarih kitapları bu barışçıl olayı es geçer! Atatürk’ün Nobel Barış Ödülü almasını resmen öneren eski başbakan Venizelos’un doğduğu eve yaklaşık 5 kilometre uzaklıktaki anıt mezarını da ziyaret ettik günün son saatlerinde. Venizelos, vefatından sonra da doğduğu topraklara getirilmiş. Türkiye’deki gibi gösterişli bir mezarlık değil. Çünkü Yunanistan genelinde böyle bir anlayış yok. Yine de geniş bir alana yayılmış, bir nevi park olan ve içerisinde de küçük bir kilise bulunuyor.

Mart ayında arkadaşım İsmet’le  Akdeniz’in incisi olarak da anılan Girit Adası’ndaydık. Hanya Havalimanı’nda arkadaşım Yorgo karşıladı bizi. Arabasıyla havaalanından evine doğru hareket ettiğimizde yol kıyısındaki kekiklerin kokusu arabanın içine kadar geliyordu. Zeytin ağaçları arasındaki bir yoldan 15 dakikakada vardık Yorgo’nun evine. Valizlerimizi bırakıp, eve çok yakın bir noktadaki Miço’nun Tavernasına gittik. Masaya hemen ev yapımı ekmek ve şarap geldi. Çeşitli salataların yanı sıra tavernanın girişindeki büyük mangaldan et de geldi masamıza. Yemeğin tadını çıkarırken kadehlerimizi insanların ve halkların kardeşliği için kaldırdık.

Ertesi gün arkadaşım İsmet, evin penceresinden Akdenizi ve Zorba filminin çekildiği Stavros Dağı’nı görünce heyecanlandı. Yorgo’nun zeytin ağaçları içindeki oldukça büyük taş evinin bir tarafı Akdeniz’e ve Stavros Dağı’na, öteki yüzü ise 2000 metre yüksekliği olan öteki karlı dağlara bakıyor. İyi bir kahvaltıdan sonra, hep birlikte Zorba dansıyla da anılan ve başrolünü Anthony Quinn’in oynadığı  Zorba filminin çekimlerinin büyük bir kısmının  yapıldığı Stavros Dağı ve koyu çevresini gezdik. Daha sonra eski bir manastırı ve bu manastırın şarap mahzenini gezdik.

Yılda ortalama 300 güneşli günüyle Avrupa’nın en güneşli adalarından birisi olanGirit , Yunanistan’ın  birinci, Akdeniz’in beşinci büyük adasıdır. Beyaz kumlu plajları ve ancak düş gibi koyları insanı denize ve dinlenmeye davet ederken, eşsiz dağ ve doğa manzaraları da insanı etkiliyor. Girit kültürü ve  tarihi de çok eski ve zengin. Biz de Girit’in doğasını ve dağlarını görmek için bindik Yorgo’nun arabasına. Yol boyunca, portakal, limon, avokado ve zeytin ağaçları gördük. Dağların yüksek noktlarında koyun ve keçi sürüleri gördük. Yaklaşık birbuçuk saat süren yolculuktan sonra 1200 metre yükseklikte başlayan Samaia Kanyon’una vardık. Yorgo bize Samaria Kanyo’nun ondört kilometre uzunlukta olduğunu ve Avrupa’nın en uzun vadisi olduğunu söyledi. Bu vadide mayıs ve ekim ayları arasında muhteşem bir doğa ve manzarayı izleyerek denize kadar yürüyebilirsiniz.

Samaria Kanyo’nunu gördükten sonra arabayla dağların arasından kıvrıla kıvrıla deniz seviyesinden 600 metre yükseklikteki Theriso Köyü’nde organik mazlemelerden yapılmış yemek yedik. Yemekten sonra yolun karşı tarafındaki turistik eşya satan mağazaya girdik. Mağazanın sahibi palabıyıklı Niko, hayatında ilk defa Türk gördüğü için hem heyecanlandığını hem de çok sevindiğini söyleyip, benimle hatıra fotoğrafı çektirdi. Ayrılmadan öncede bize Girit rakısı ikram etti, hepimiz bir ağızdan dostluğa deyiıp rakıyı bir dikişte içtik.

Akşam Hanya Limanı’nı ve eski Hanya şehir merkezini gezdik. Çünkü Hanya’da geçireceğiniz zamanın büyük bir bölümü burada olmalı. Sahil boyunca sıralanan tavernalar, şehrin merkezini görebileceğiniz deniz feneri ve ters istikamete doğru giderken yer alan liman ve kafeteryaların hepsi eski şehir’de bulunmaktadır. Ara sokakların birinde bie Cafede aperatif birşeyler yeyip, Yunan müziği dinledik. Şehirde dikkatinizi çekebilecek bir başka konu ise Hanya caddelerinin inanılmaz temiz oluşu biz Türkiyelilerin hemen dikkatini çekiyor.. Tabiki turistik bir yer olması nedeniyle normalden daha fazla özen gösteriliyor olabilir. Ama caddelerde ya da meydanlarda en ufak bir çöp veya sigara izmariti bulunmuyor!

Gezimizin son gününde Hanya Şehir merkezindeki eski iki camiyi ve eskiden hamam olan binaları gördük. Şehir merkezinden eve giderken Hanya doğumlu Yunanistan’ın çok önemli siyasetçesi ve eski Başbakanı, Eleftherios Venizelos’un bugün müze olarak kullanılan doğduğu evi gördük. Venizelos 1930 yılında eşi Elena ile Atatirk’ün çağrılısı olarak Ankara’ya gelmiş ve binlerce insanın sevinç gösterisiyle karşılanmıştı. Nedense bizim tarih kitapları bu barışçıl olayı es geçer! Atatürk’ün Nobel Barış Ödülü almasını resmen öneren eski başbakan Venizelos’un doğduğu eve yaklaşık 5 kilometre uzaklıktaki anıt mezarını da ziyaret ettik günün son saatlerinde. Venizelos, vefatından sonra da doğduğu topraklara getirilmiş. Türkiye’deki gibi gösterişli bir mezarlık değil. Çünkü Yunanistan genelinde böyle bir anlayış yok. Yine de geniş bir alana yayılmış, bir nevi park olan ve içerisinde de küçük bir kilise bulunuyor.