İnsanoğlunun değerlendirmesi, ölçüp-biçmesiyle günleri mevsimlere, yıllara bölmesiyle dönüp- dolaşıp durulur. İşte bu dolanmalar ışığında yolalınır ve „Yeni Yıl“ diye adlandırılan bir  döneme adım atılmış olur.

Bu yeniliğe yani 2020 ye girdiğimiz şu günlerde neleri geride bıraktık, nelere sahip olmaya çalışıyoruz, geleceğe nasıl hazırlanıyoruz acaba!?

Canlıların en gelişmiş olanı İNSAN ın insana, diğer canlılara, toprağa, havaya ve suya yaklaşımı geleceğe umutla bakmaya yeterli mi, sağlıklı değerlendirmeler yapabiliyor ve de önlemler alabiliyor mu?

Geriye dönüp bakıldığında,  incelendiğinde insanoğlunun geçmişinde büyük özverilerle ve deneyimlerle elde ettiği  değerleri koruyamadığı, çok kıymetli birlikte yaşama, dayanışmalarda bulunma kültürünün kaybolmaya başladığı  gününümüze hakim olmakta yani VEFA duygusu ve sorumluluğu yok olmaktadır. Her türlü iyiliğe  karşı ihanet etmek, hatır-gönül saymamak marifet sayılmaktadır.

İnsanların, „Bir tas çorbasını komşusuyla paylaşma“ gibi birarada yaşama kültüründen uzaklaşarak yalnızlaşma, duvarlar arasına kapanıp deprasyon ilaçlarından medet umma noktasına geldiği görülmekte. Yaşlılar kadar, sokakta oyun oynayacak arkadaş bulamayan çocuklar  da yalnızlık çekmektedir. Görülüyor ki insan kendi kökenine acımasızca  ihanet etmektedir.

Yine insanoğlu, ürettiği kimyasal maddelerin atıklarıyla, zehirlerle  diğer canlılara, doğaya, suya ve toprağa yokedici zararlar vermektedir.

Yediğimiz yiyecekleri ürettiğimiz toprağı, içtiğimiz suyu ve de teneffüs ettiğimiz havayı zehirliyerek neslimizin ve diğer canlıların önce değişik hastalıklara yakalanmasına ve daha sonra da yokolmasına hızla zemin hazırlamakta olduğu endişeyle  görülmektedir!

Kısacası,  „ Kendi yokolma kuyumuzu kazmaya“ hiç umursamadan devam edilmekte, VEFAya yani insanca yaşamaya da VEDA edilmektedir.

Belki zarardan döndürecek yiğitler çıkabilir!

Umudu kesmeyelim mi!?

Dileğim, „Yeni Yıl“ da değerlere sahip çıkacak, doğayı koruyacak, aydın nesiller yetişir…

İnsanoğlunun değerlendirmesi, ölçüp-biçmesiyle günleri mevsimlere, yıllara bölmesiyle dönüp- dolaşıp durulur. İşte bu dolanmalar ışığında yolalınır ve „Yeni Yıl“ diye adlandırılan bir  döneme adım atılmış olur.

Bu yeniliğe yani 2020 ye girdiğimiz şu günlerde neleri geride bıraktık, nelere sahip olmaya çalışıyoruz, geleceğe nasıl hazırlanıyoruz acaba!?

Canlıların en gelişmiş olanı İNSAN ın insana, diğer canlılara, toprağa, havaya ve suya yaklaşımı geleceğe umutla bakmaya yeterli mi, sağlıklı değerlendirmeler yapabiliyor ve de önlemler alabiliyor mu?

Geriye dönüp bakıldığında,  incelendiğinde insanoğlunun geçmişinde büyük özverilerle ve deneyimlerle elde ettiği  değerleri koruyamadığı, çok kıymetli birlikte yaşama, dayanışmalarda bulunma kültürünün kaybolmaya başladığı  gününümüze hakim olmakta yani VEFA duygusu ve sorumluluğu yok olmaktadır. Her türlü iyiliğe  karşı ihanet etmek, hatır-gönül saymamak marifet sayılmaktadır.

İnsanların, „Bir tas çorbasını komşusuyla paylaşma“ gibi birarada yaşama kültüründen uzaklaşarak yalnızlaşma, duvarlar arasına kapanıp deprasyon ilaçlarından medet umma noktasına geldiği görülmekte. Yaşlılar kadar, sokakta oyun oynayacak arkadaş bulamayan çocuklar  da yalnızlık çekmektedir. Görülüyor ki insan kendi kökenine acımasızca  ihanet etmektedir.

Yine insanoğlu, ürettiği kimyasal maddelerin atıklarıyla, zehirlerle  diğer canlılara, doğaya, suya ve toprağa yokedici zararlar vermektedir.

Yediğimiz yiyecekleri ürettiğimiz toprağı, içtiğimiz suyu ve de teneffüs ettiğimiz havayı zehirliyerek neslimizin ve diğer canlıların önce değişik hastalıklara yakalanmasına ve daha sonra da yokolmasına hızla zemin hazırlamakta olduğu endişeyle  görülmektedir!

Kısacası,  „ Kendi yokolma kuyumuzu kazmaya“ hiç umursamadan devam edilmekte, VEFAya yani insanca yaşamaya da VEDA edilmektedir.

Belki zarardan döndürecek yiğitler çıkabilir!

Umudu kesmeyelim mi!?

Dileğim, „Yeni Yıl“ da değerlere sahip çıkacak, doğayı koruyacak, aydın nesiller yetişir…