İktidar, Türkiye’nin uluslararası medya karnesini tam sıfıra indirdi.
Ahmet Hakan’a saldırı olayı, saldırganların dozu arttıra arttıra vardıkları noktaydı. Kim bilir belki de bir milletvekili kılıklı lider kölesinin dediği gibi, tam komaya sokacak kadar kemik kıracaklardı. A. Hakan bir apartmana sığınmış da birkaç kemikle kurtulmuş.
Muktedir, medyayı havuzlaya havuzlaya bugüne geldi. En son bir “patron”u ayaklarının dibinde ağlatarak teslim aldı, bir milyarder adam nasıl bu duruma düşer bilinmez. Demek serveti böyle yaptı! Devletten beslenen bir diğer Şems, iktidar, muktedir namına devraldığı medyayı sıfırlayarak bitirdi. Topluma iftira atan on paralık araçlara dönüştürdü.
Önce mülksüzleştirme
Muktedir ve adamlarının istekleri şu: Medyayı tehlikesiz hale getirmek. Doğan Medya’nın o kadar yazarını budattılar ama işte o kadar! Hürriyet’in de havuzlanarak veya havuzlanmadan etkisizleştirilmesi gerekir. Mesele budur. Buna cevaz vermek, yok olmakla eş anlamlı. Organize saldırı yıllardır sürdü, önce maliyenin mülksüzleştirme operasyonlarıyla doruk yaptı. Son bir ayda bu kez tepeden -ortadan- alttan çeşitli katmanlardan tetikçilerle, ama bu kez fiziki saldırılarla tepelere tırmandı, A. Hakan’da patladı. Suçlu belli.
Şimdi bakın nerelerdeyiz: “Sınır Tanımayan Gazeteciler Örgütü”nün açıklamaları, uluslararası ölçeklere göre Türkiye’de basın özgürlüğünün seyri:
2002’de 99. sırada / 134 (ülke arasında)
2005’te 98. sırada / 161
2006’da 100. /161
2007: 101. / 164
2008: 102. / 168
2009: 122. / 170
2010: 138. /173
2012/ 2013/ 2014: 154. /170- 180 ülke
2015: 149. / 180 ülke arasında.
Türkiye: Medyası özgür olmayan ülke
Yine bir diğer uluslararası basın özgürlüğü göstergesine, Freedom House’un basın özgürlüğü raporuna bakalım. Uzun yıllar bu endekste basın özgürlüğü bakımından yarı özgür ülkeler arasındaydı. Ama yıldan yıla, yarı özgür ülkelerin alt sıralarına doğru yol aldı Türkiye ve 2013’te özgür olmayan ülkeler sınıfına düştü.
2010: 54 kötü puanla; 2011: 55 kötü puanla; 2012’de ise 56 kötü puanla yarı özgür ülkeler arasındaydı ülkemiz. 2013’te ise 60 kötü puanı aşarak özgür olmayan ülkeler arasına girmeyi başardı AKP iktidarı! 2014’te de kötüleşmeyi büyük bir başarıyla sürdürerek 65 kötü puana ulaştılar. Alkış! (*)
Totaliter yönetimlere meraklı iktidar yapıları veya tek adam iddiasındakiler, medyadan hiç hoşlanmaz. Kaldı ki, birçok gelişmiş ülkede de iktidarların medya üzerinde arada sırada külhanbeylik tasladıkları ama sonra kıçlarının üzerine oturdukları bilinir (Almanya gibi).
Yok etme süreci
Muktedir, özgür ve kendisine soru yöneltebilecek, eleştirecek, objektif haber yapacak ve muhalefete de benzer ölçüde yer verecek ana akım medyayı berhava etme politikasından hiç sapmadı. Sürü sepetini bir basın- medya olarak ortadan kaldırdı. Türkiye basın tarihinde bu kadar büyük amansız yok etme süreci yaşanmadı.
Peki çok satan Sözcü gazetesi? Cumhuriyet gazetesi? O zaten muhalefetin “borazanı” idi ve “işi gücü yalan yazmak”tı. Doğru mu yazacaktı! Kendi seçmenine bunu böyle anlatırdı. Hele şu ortadakiler halledilsindi, daha ileride onların da çanlarına ot tıkamanın yolları bulunurdu! Zaten muhalif basının, büyük ilan baskısı ve davalarla defterini dürme politikası da yürürlükteydi.
Mesele önce Hürriyet’i tam halletmek. Ama yapamayacakları bir işe soyunduklarının farkındalar, bu nedenle, işi kin ve nefretle fiziki yok etmeye vardırdılar.
Hürriyet ile dayanışmak özgürlük mücadelesinin bir parçasıdır. Yaptıklarınızla kalacak ve yolcu olacaksınız…
Yarın, doruk ve düşüş yazım var.
—
(*) Raporun linki: https://freedomhouse. org/report/freedompress/ 2015/turkey. Ayrıca Hey Türkiye Nasılsın kitabımda hem siyasal özgürlükler hem basın özgürlüğü konusu ayrıntılarıyla var.
Not: “15 sansürleme mekanizması” başlıklı yazıma da bir bakın: http://orhanbursali. blogspot.com.tr/2014/12/15- sansurleme-mekanizmasnacklyorum. html–
