Doğanın en akıllı canlısı olan insan kendini geliştirmek, başarılı olmak için dünya ya gelir- gelmez mücadeleye başlar. Yaşam ilerledikçe ilgi alanları, başarı durumları gelişirken farklılıklar da ortaya çıkar. Bu farklılıkları zenginlik olarak kabul edenler karşılıklı dayanışmayla başarılı olurlar ve amaçlarına ulaşırlar.
Başarılar mutlu olma, sevme ve sevilme huzur içinde yaşamanın yollarını açar. Huzuru, mutluluğu ve başarıyı büyüklerin desteğiyle gençler geliştirirler. Yemeyip yediren, giymeyip giydiren büyükler gelecek nesillerinin başarılarıyla onur duyarlar ve onların hem kendileri hemde gelecekleri için çok değerli ve önemli olduklarını kendilerine bildirirler. Gelecekleridir, kıymetlileridir, övünülecek vazgeçilemez değerleridir.
DEĞERLİ ve ÖNEMLİ aynı anlam taşıyor gibi geliyor insana ama arada ince ve çok farklı anlam taşıdığı bir gerçektir. Anababa için evlat hem değerli ve hem de önemlidir, evlat için de anababalar değerli ve önemlidir, bunların karşılıklı değeri ve önemi ebedidir. İstisnalar hariç karşılıklı sevgi, saygı, önem ve değer verilerek gelecek neslin başarısı artırılır.
Bir şirket için yönetici ilk anda önemli ve de değerlidir, fakat yapılan olumsuz hareketlerle veya işlevi bittiğinde zaman aşımına uğrayarak önem kaybedilebilir ama çok saygınlık kazandıysa, sevildiyse, unutulmayacak derecede adını bulunduğu ortama yazdırdıysa değerlidir. Örneğin; terzi için dikiş makinesi önemlidir, değerli değildir, bu işi bırakınca makinenin önemi kaybolur.
Okullardaki veya diğer yönetimlerdeki kişilerde çalışmalarıyla, yapıcı yaklaşımlarıyla ve de katkılarıyla önemli ve de değerli olabilirler ve de başarıları artırarak ülkelerine ve insanlığa en büyük hizmeti etmiş olurlar ama olumsuz ve yıkıcı davranışlarda bulunurlarsa hem önemsizleşirler hem de ebedi değersizleşirler.
2010 yıllarına kadar yurtdışında iyi yetişen gençlik anababalarının topraklarına dönerek ülkenin gelişmesine katkıda bulunurken, buğün o topraklarda yetişenler başka ülkelere gitmenin hayalini kuruyorlar, ülkeye yazık olmuyor mu!?
Son zamanlarda özellikle yüksekokullarda başarılı ve akılı gençliğin sesine kulak vermeyen, onlara değer ve önem vermeyen yöneticiler ne yazık ki, sıkça görülmektedir; olumsuz, anlayışsız davranışlarla karşı karşıya gelen gençliğin başarısına, sevgisine ve saygısına köstek olurlar. Önemsenmedikleri, değer verilmediklerini gören gençlik hem o yöneticilerden uzaklaşırlar, hem de değer ve önem vermezler. Dolayısıyla bulundukları ortamdan uzaklaşmanın yollarına başvurarak ülkenin geleceğini liyakatsız kişilere, kurumlara bırakırlar. Ülkelerini ve toplumlarını terkedip kendilerine kucak açan ve olanak sağlayan yerlere gidip, oralarda başarılı olurlar. O zeki ve başarılı gençleri kaybedenler ise karanlık tünele doğru yolalınmasına neden olurlar ki, sonucu bir toplum için inanılmaz acı olur!
Değer verilsin ki, DEĞERLİ olunsun…
Önem verilsin ki, ÖNEMLİ olunsun…
BAŞARILI olunmasınsa destek olunsun ki artırılsın…
Toplum da huzura ve mutluluğa kavuşsun.
